یاران را چه شد .......................... شهریار

همدمان یارب کجا رفتند و یاران را چه شد 

                           دشمنی کی غالب آمد ٬ دوستداران را چه شد

می کشد دل در خراباتم خراباتی کجا

                              می کشد رنج خمارم ٬میگساران را چه شد

قحط سالی شد که عشق و عاشقی از یاد رفت

                               نعمت و هم شکر آن نعمت گذاران را چه شد

کس نپرسد در میان این خزان و تفرقه

                               کان بهار انس و جمع جو کناران را چه شد

هر کجا دل مرده باشد دلبریها مرده است

                                لیک در سوگ محبت سوگواران را چه شد

کو صدای ساقی و برگ صبوح عارفان

                               ساز مرغان و سرود باد و باران را چه شد

جای مستان محبت بود کوی میکده

                               کو چنان میخانه و آن باده خوران را چه شد

در خرابات مغان مستان هشیاری که بود

                                آن به ظاهر مست و باطن هوشیاران راچه شد

شوره زاری شد طبیعت لاله زاران را چه رفت

                                 لیسه زد باغ محبت باغکاران را چه شد 

زر د و زندانی شدیم در تنگنای زندگی

                                یارب آن آزادگان و گلعذاران را چه شد

نی سواران را هوای قهرمانی در سر است

                                قهرمانان را چه آمد ٬شهسواران را چه شد

خرمگس شاهین شد و صید کبوتر می کند

                               شاهبازان را چه شدشاهین شکاران راچه شد

روزگاری بود و دورانی ندانم ای فلک

                                  برسردوران چه آمد ٬روزگاران را چه شد

هر عروس معنی ای را گوهری می شد نثار

                                   با عروسان هنر گوهر نثاران را چه شد

کس نمی خواهد نشاندن تیر آهی بر هدف

                               آن سحرخیزان راوآن شب زنده داران را چه شد

بر مدار عشق می چرخید چرخ روزگار

                                  آن مدیران را و آن گردون مداران را چه شد

رشحه ی فیضی نزاد و گلبن عیشی نرست

                                چشمه ی خورشیدوچشم ابروباران را چه شد

غنچه ی خندان نماند و قمری نالان نخواند

                                   عشوه ی صد برگ و غوغای هزاران را چه شد

خارها سر بر کشد و گلبنان پژمرد و ریخت

                                    جز خزان دیگر نمی بینم ٬بهاران را چه شد

شهر ری خالی شد از مهر و محبت خواجه گفت

                                   « مهربانی کی سر آمد ٬شهریاران را چه شد »

                                   شهریار