کلبه غم .....................علی اصغر پدرام

بـر کلبـــه عشقی گذری کن تـو صبــاحی  

بــر داخــل آن کلبــه بیفکن تــو نـگـــاهی

از جـور زمـــــان بـــوده در آن شـــعله آهی

در یـاب کسانی کــه در آن کلبـــه خمـوشـند

از هر جهت آن کلبــه ویـرانـــه هویـــداست

در داخـل آن کلبـــــه هزاران گل زیبـــاست

پژمرده دل و دل شده خون از غم فرداست

از دغــدغــه ها یکسره در جـوش و خروشـند

آن کلبه نمادی است که در دهکده پیداست

سرتاسر آن کلبـــه ویــرانــه چـه گـویــاست

آن مــادر غمـــدیــده آنها چــه شــکیبا ست

از قهقهه پست زمــــان خـرقــه بـدوشــند

سجاده عشقی که در آن غمکده بر پا ست

ازسـادگی و عـزت آنهاست کــه زیبــاست

پـرورده غــم سوز دلش وسعت دریـا ست

آنهـــــا بــه یقین ملبس بیــگانـه نپـوشــند

آن کلبــه همـان معبــر گلــزار بهشت است

نا دیـده بگیری بـروی زشــت و پلشت است

بنداز گلیمی تـو بـر آن کلبه کـه خشت است

تــا روی گلــیمی بــه نشیننــد و بــه کوشـند

حسرت به دل و اشگ بـه رخسار و غماهنگ

کو غــیرت و کو عرق وطن آن همه فرهنگ

ای آن که دم از عشق زنی با دل چون سنگ

اینجـــا سخن ار عشق بـود حلقـه به گوشند

بـر خیـز و بیـا کعبـــه آمـــال تـو این جـاست

هر دم به در کـــلبه شان همهمه پیـدا است

بــاور نکنی . کـــوه غمی در دل آنهــــاست

ارزان تـر از این عـــــشق به جایی نه فروشند

بر حج نرو کعبه در این جاست همین جاست

دروازه گــــلــزار خــــدا از در این جـــاست

آنها کـه بـه داننـد در این کلبه چـه غوغاست

یک لحظه از این کلبـــه سرا چشم نه پوشند

بــر حج نــرو حج تــو امــــــــداد بـــر انسـان

بـگـــذار کـه نــــامت شـــود آیینــــه ایمـــــان

مرهم بنــه از عشق بـر این عــزم جوانـــان

آنهـــــا همگی گـــــر چه فقیرند به هوشنــــد

احـــکام خـــــدا در ره حج عــــالی و جـــــاری

هرگــــــــز نه ســـــزد در بر ما فقـــر و نداری

گــر هست تمــرد شــده از امـــر خــــدایی

آنـــان کــــه رونـــــــد در ره دادار نه کوشنـد

خلوتـگــــه دل بــاز بـــه درد آمـــــده امشب

از اول شــــب از همـــــه بیگــانه ام امشب

پـــــدرام بـگو حرف دلت امشب و هر شب

در راه خــــــدا هر چـــه دهی بهر سروشند

علی اصغر پدرام