مادر ................. ایرج میرزا

 داد معشوقه به عاشق پيغام

كه كند مادر تو با من جنگ

هر كجا بيندم و از دور كند

چهر پر چين و جبين پر اژنگ

با نگاه غضب آ لودزند                             

بردل نازك من تير خدنگ                

از در خانه مرا طرد كند                

همچو سنگ از دهن قلماس

مادر سنگ دلت تا زنده است

شهد در كام من و توست شرنگ

نشوم يكدل يكرنگ ترا                                

تا نسازي دل او از خون رنگ    

گر تو خواهي به وصالم برسي

بايد اين ساعت بي خوف و درنگ

روي و سينه تنگش بدري                  

دل برون آري از آن سينه تنگ

گرم خونين بمنش باز آري             

تا بزدايد ز آيينه قلبم زنگ              

عاشق بي خرد نا هنجار                       

نه بل آن فاسق بي عصمت وننگ            

حرمت مادري از ياد ببرد                           

مست از باده و ديوانه ز بنگ   

رفت مادر را افكند بخاك                   

سينه بدريد و دل اورد به چنگ

قصد سر منزل معشوق نمود

دل مادر به كفش چون نارنگ

از قضا خورد دم در بزمين

و ندكي رنجه شد او را ارنگ

وآندل گرم كه جان داشت هنوز

ا وفتاد از كف آن بي فرهنگ

از زمين باز چو برخاست نمود

پي برداشتن دل آهنگ                            

ديد كز آن دل آغشته به خون

آيد آهسته برون اين آهنگ            

آه دست پسرم يافت خراش          

واي پاي پسرم خورد به سنگ

ايرج ميرزا