کوچه ..................... هما مير افشار

بی تو طوفانزده ی دشت جنونم صید افتاده به خونم

تو چسان می گذری غافل از اندوه درونم 

بي من از گوچه گذر كردي و رفتي

بي من از شهر سفر كردي و رفتي

قطره  اي اشك درخشيد به چشمانم سياهم

تا خم كوچه بدنبال تو لغزيد نگاهم

تو نديدي و ............

نگهت هيچ نيفتاد به راهي كه گذ شتي

در خانه چو بستم دگر از پاي نشستم

گوييا زلزله آمد گوييا خانه فرو ريخت سر من

بي تو من در همه ي شهر غريبم

بي تو كس نشنود از اين دل بشكسته صدايي

بر نخيزد دگر از مرغک پر بسته نوايي

تو همه شعر و سرودي تو همه بود نبودي

چه گريزي ز بر من كه ز كويت نگريزم

گر بميرم ز غم دل با تو هرگز نستيزم

من و يك لحظه جدايي ؟ نتوانم نتوانم

بي تو من زنده نمانم

                                      هما مير افشار