غزل ..................... فروغی بسطامی

كي رفته اي ز دل كه تمنا كنم تو را

كي بوده اي نهفته كه پيدا كنم تورا

غيبت نكرده اي كه شوم طالب حضور

پنهان نگشته اي كه هويدا كنم تو را

با صد هزار جلوه برون آمدي كه من

با صد هزار ديده تماشا كنم تورا

چشمم به صد مجاهده آيينه ساز شد

تا من به يك مشاهده شيدا كنم نو را

بالاي خود در آينه ي چشم من ببين

تا خبر ز عالم بالا كنم تو را

مستانه كاش در حرم و دير بگذري

تا قبله گاه مومن و ترسا كنم تو را

خواهم شبي نقاب ز رويت بر افكنم

خورشيد كعبه ماه كليسا كنم تو را

طوبا و سدره گر به قيامت به من دهند

يكجا فداي قامت رعنا كنم تو را

زيبا شود به كارگه عشق كارمن

هر گه نظر به صورت زيبا كنم تو را

رسواي عالمي شدم از شور عاشقي

ترسم خدا نخواسته رسوا كنم تورا

                    فروغي بسطامي