سيمين بهبهانی 

بچه ها صحبتان  بخير.........سلام

درس امروز فعل مجهول است   

فعل مجهول چيست ..........ميدانيد

نسبت فعل ما به مفعول است

در دهانم زبان چو آويزي

در تهيگاه زنگ مي لغزيد

صورت ناسازآنچنان كه مگر

شيشه بروي سنگ مي لغزيد

ساعتي داد آن سخن دادم

حق گفتار را ادا كردم

ناز اعجاز خود شوم آگاه

(ژاله)) را زان ميان صدا كردم

ژاله از درس من چه فهميدي

پاسخ من سكوت بود سكوت

جوابم بده كجا بودي

رفته بودي به عالم هپروت

خنده ي دختران و. غرش من

ريخت بر فرق ژاله چون باران

ليك او بود غرق حيرت خويش

غافل از اوست دور از ياران

خشمگين و انتقامجو گفتم

بچه ها گوش ژاله سنگين است

دختري طعنه زد كه نه جانم

درس در گوش ژاله ياسين است

بازهم خنده ها و همهمه ها

تند و پي گير مي رسيد بگوش

زير آتشفشان ديده ي من

ژاله آرام بود سر در خموش

رفته تا عمق چشم حيرانم

آن دو ميخ نگاه  خيره ي او

موج زد در دو چشم بي گهنش

رازي از روزگار تيره ي او

آنچه در آن نگاه مي خوانم

قصه ي غصه بود حرمان بود

ناله اي كرد و در سخن آمد

با صدايي كه سخت لرزان بود

فعل مجهول فعل آن پدري است

كه دلم را ز درد پر خون كرد

خواهرم را به مشت و سيلي كوفت

مادرم را از خانه بيرون كرد

شب دوش از گرسنگي تا صبح

خواهر شير خوار من ناليد

سوخت از تاب شب برادرمن خاك

تا سحر در كنار من ناليد

از غمم آن دو تن دو ديده ي من

اين يكي اشك بود آن يكي خون بود

مادرم را گر نمي دانم

كه كجا رفت و حال او چون بود

گفت و ناليد و آن چه باقي ماند

هق هق گريه بود و ناله ي او

شسته مي شد به قطره هاي سرشك

چهره همچو برگ لاله او

ناله ي من بر ناله اش آويخت

كه غلط بود آنچه من گفتم

درس امروز قصه ي غم تست

تو بگو من چرا سخن گفتم

فعل مجهول فعل آن پدريست

كه ترا بيگناه مي سوزد

آن حريق هوس بود كه در او

مادري بي پناه مي سوزد

          سيمين بهبهانی