غزل .................... دهقان سامانی

با محمل دلدار سفر كردم ورفتم

چون گرد زپي خاك بسر كردم و رفتم

گريان ز دو صد باديه چون ابر گذشتم

از گريه جهان را همه تر كردم و رفتم

دنبال جگر گوشه ي مردم بدويدم

از ديده روان خون جگر كردم و رفتم

گيرم سر راه تو به فرداي قيامت

زين نكته ات امروز خبر كردم و رفتم

يك گل كه بماند به رخ يار نديدم    

هر چند كه در باغ نظر كردم و رفتم

تا تيغ كشيدي به سوي معركه ي عشق

پيش از همه من سينه سپر كردم و رفتم

(( دهقان‌))ز صبا زيزو زبرتا شده زلفش

از رشك جهان زيروزبر كردم و رفتم

دهقان سامانی